“In de camera kijken of ernaast?”

De kijkrichting van personen in films, interviews of testimonials is niet zomaar willekeurig. Een blik in -of naast de camera heeft een totaal andere betekenis. In dit artikel bespreken we de 2 meest voorkomende kijkrichtingen in corporate en fictie.

Corporate film

“Naar waar moet ik nu kijken”? Een vraag die we regelmatig krijgen bij het filmen van ons onderwerp. Op zich lijkt dit niet zo heel belangrijk, maar niets is minder waar. Door juist wel of niet in de camera te kijken breng je een totaal andere boodschap of houding over. Vaak is het de regisseur die hierover zal beslissen.

Naast de camera kijken

Voor corporate film nemen we meestal testimonial achtige formats op. De persoon voor de camera vertelt hier over zijn of haar ervaring. Vaak zijn deze personen het niet altijd gewoon om gefilmd te worden en zijn ze voor de opnames soms zenuwachtig. Door ze naast de camera te laten kijken vertellen ze hun verhaal rechtstreeks aan de regisseur. Zo komt de persoon sneller tot rust en voelt een afgenomen testimonial al snel aan als een aangenaam gesprek tussen twee personen. Voor ze het weten zijn ze de camera vergeten. Als kijker van deze video ervaren we dit ook veel aangenamer omdat de persoon in de video geen direct oogcontact maakt. We zijn als kijker meer betrokken in het verhaal en observeren.

In de camera kijken

Deze techniek gebruiken we eerder bij het filmen van een persoonlijke boodschap: bijvoorbeeld een verantwoordelijke aan zijn medewerkers of zoals in onderstaand voorbeeld waar Joppe een uitleg geeft over video marketing. Je neemt een autoritaire houding aan door recht in de camera te kijken. Als kijker komt deze video heel direct over en het lijkt alsof de boodschap speciaal voor jou is opgenomen.

Fictie en documentaire

Ook in fictiefilms en tv-series wordt er gebruik gemaakt van verschillende kijkrichtingen. In de meeste gevallen kijken de personages naast de camera. Bij een documentaire durft men al eens afwijken en is recht in de lens kijken meer gebruikelijk.

Be the observer

Bij het volgen van een film of serie bekijken we een verfilmd verhaal gespeeld door acteurs. We observeren een verhaal vanop afstand waar we niet bij betrokken zijn. Het is dus logisch dat de karakters in de film die met elkaar communiceren en handelen naar elkaar kijken i.p.v. recht naar ons: de kijker.

Look me in the eye!

Het heeft een zeer bevreemdend effect wanneer een acteur of actrice je tijdens een scene recht in de ogen kijkt. Plots word jij geobserveerd in plaats van dat jij de film observeert. Wanneer dit gebeurt noemen we dit “het doorbreken van de vierde wand”. Een recent voorbeeld hiervan komt uit de Netflix serie “House of Cards”. Het hoofdpersonage: Frank Underwood (Kevin Spacey) kijkt op sommige moment recht in de lens om ons als kijker aan te spreken. Bij House of Cards wordt het gebruikt als een soort dagboek van het personage waarbij hij vertelt waarom het huidige politieke systeem op niks trekt. Anderzijds kan het worden gebruikt als stijlelement waarbij ze laten zien dat de realiteit die werd opgeroepen een illusie is. Dit wordt vaak in komische films gebruikt.

Bij documentaires kan recht in de lens kijken een heel krachtige en emotionele boodschap overbrengen. Een recent voorbeeld is hiervan is de docu “Three Identical Strangers”. Een echte aanrader trouwens. Het komt geloofwaardig en oprecht over.

Iedereen kent ze: de vloggers en influencers. Ook hier is recht in de lens kijken een must. Je spreekt je publiek persoonlijk aan over je ervaringen, tips en jouw kijk op het leven.

Point of view

Het compleet tegenovergestelde is de “point of view” oftewel POV. In een POV wanen we ons in het hoofd van het personage, we kijken letterlijk door zijn ogen. We zien alles wat hij of zij ziet. Zo kijken we recht in de ogen van de persoon waarmee ons personage staat te praten. Deze manier wordt vooral in games gebruikt omdat jij het personage bestuurt. Je zal de term POV ook nog elders van kennen, maar hier gaan we niet verder over uitwijken!